Kończyna górna jest niepodzielną składową układu ruchu. Faktycznie jest to wyjątkowy segment naszego ciała, albowiem udostępnia nam czynienie trudnych funkcji łapania, a także możliwości wielopoziomowych manipulacji, jak także ułatwia nam istotne czynności kognitywne. Dzięki zdolności dotyku wspomagamy odmienne zmysły w zaznaniu okalającego światka. Wszelakie dysfunkcje połączone z niedyspozycjami rąk, ich uszkodzeniami, jak też leczeniem utrudniającym wywołane funkcje, zauważalnie minimalizują sposobności operowania człowieka. W dostrzegalnej większości sytuacji ozdrawianie dolegliwości czy złamań ręki wiąże się z mniejszym bądź rozległym obniżeniem jej giętkości, a nierzadko zarazem z niedomaganiami dotyku. Zwłaszcza w przypadkach urazów nerwów albo w wieloletnich warunkach ucisku nerwu. Co powinno się uczynić aby jak najprędzej wrócić do zupełnej sprawności?

Powrót funkcji ruchowej, jak i czuciowej kończyny górnej współzależy od różnorakich czynników, między innymi od rozległości niedyspozycji czy wymiaru spustoszenia spowodowanego przez chorobę rodzaju uzdrawiania, momentu jego trwania, jak również od czasu unieruchomienia kończyny górnej np. w przypadku złamania. Niemałą funkcję kreuje też wiek człowieka, jego generalny poziom zdrowia, zdolność fizyczna oraz wewnętrzna do współdziałania jak również wymogi środowiskowe.